Uit de originele roman voor redactie (met verwijderde scenes):
De eerste reis door Aruc
Isis kent Cuore intussen vrij goed. Van de andere delen van Aruc weet Isis wat ze gezien heeft met Iris tijdens haar droom. Ze zakte een keer, nu al drie jaar geleden in een diepe slaap en hoorde haar eigen stem, maar dan zachter: “Waar je naartoe gaat is hier maar je kan het niet zien omdat het op een andere frequentie is.’
Iris, die toen de hogepriesteres van Cuore was, liep naar haar toe en hield haar hand vast. Plotseling veranderde alles om hen heen. Haar slaapkamer en de andere kamers van haar eigen huis waren deel van een enorme tempel. Naast de tempel was een school en internaat.
“Het eiland waar je woont, is in De Cirkel een soort retreat, een spiritueel centrum en een school waar jonge meiden naar toe gaan om te leren hoe ze toegang kunnen krijgen tot het goddelijke in henzelf. Ze leren hier Inca, Maya en Azteekse spiritualiteit, ze werken met de elementen, visualisatie, astronomie, astrologie en kruidenkennis. Het is nu tijd voor jou om te weten hoe onze wereld in elkaar zit. Je zult er veel mee te maken krijgen in de komende tijd. Let op, ik zal je alles laten zien wat je moet zien. Als je vragen hebt, mag je me die stellen, maar ik kan je niet beloven dat ik overal antwoord op zal geven. Ben je bereid om te beginnen aan deze reis?’
Isis had geknikt. Ook zij voelde dat het nu tijd was, al had ze geen idee hoe ze dat wist en zelfs niet waar het dan precies tijd voor zou zijn.
‘Ik ben bereid,’ had ze gefluisterd. Iris keek haar aan. Het was alsof haar ogen samenvielen met die van haar, alsof hun levens zich vastklonken aan elkaar. Voelbaar, niet zichtbaar.
Iris sluit haar ogen en de hele reis komt terug, net alsof ze hem weer meemaakt.‘
’Omhoog dan!’ joelt Iris, ‘Omhoog! Sla je vleugels uit!’ En ineens begrijpt Isis dat ze dat kan. Ze heeft inderdaad vleugels, reusachtige vleugels waarvan elke slagpen honderden meters lang is en de kleur van een regenwolk hebben.
Ze schiet omhoog tot de horizon verandert van vorm.
‘We zijn de Dondervogel,’ zegt Iris, ‘het machtige totemdier van heel het Noorden. Voor deze reis leent zij ons haar vleugels.’
Isis’ nieuwe roofvogelogen zijn ongelooflijk scherp. Ze ziet de steden van de Hisatsinom liggen, hele bergen die uitgehakt zijn tot schitterende tempels en huizen. Duizenden ladders en trappen slingeren zich omhoog. Velden met mais liggen er in reusachtige cirkels omheen.
Isis draait haar kop naar het zuiden en ze zoomt in op een immens meer aan de voet van een vulkaan. Groene eilanden stippelen het water en elk eiland is een moestuin. In het centrum ligt een stad vol kleurige piramides.
‘Tenochtitlan,’ zegt Iris. ‘Hier kwamen de Spanjaarden nooit om de godenbeelden stuk te slaan en heel langzaam ebde al die agressie weg. Het is eeuwen geleden dat het laatste hart werd uitgerukt. De priesters weten nu dat wereld niet zal vergaan zonder mensenoffer, dat Alice en haar kinderen over hen zullen waken en dat haar bloed het enige is dat nodig is.’
Nog vier wonderbaarlijke vleugelslagen en de Amazone ligt onder hen. Dit land is op Aruc geen wildernis, geen geplunderde jungle vol palmolieplantages. Heel het gebied is nog steeds een reusachtige tuin, met dijken van vruchtbare aarde waarop honderden gewassen groeien: aardappels uit de hoge bergen van de Inca’s, meloenen, vuurrode pepers en gele paprika’s van de Maya’s.
‘Tawantinsuyu,’ zegt Iris. ‘De Vier Hoeken van de Aarde in de taal van de Inca’s. Het is een federatie van honderden stammen.’
Een bocht terug en ze hangen boven de eindeloze prairie waar de apaches hun kuddes met bisons hoeden. Dan de Hudson baai met een halve sikkel van houten Vikingdorpen.
‘Natuurlijk was er eerst oorlog,’ zegt Iris. ‘maar de Noormannen hadden geen betere wapens dan de Apaches en na een tijd leerden ze elkaar te respecteren. Maar het grootste verschil met jouw wereld is dat magie hier nog krachtig is. De medicijnmannen van de Inuit wisten de mazelen en de pokken te bezweren en toen de Noormannen zich met de Indianen vermengden waren hun kinderen vaak immuun.’
‘De Spanjaarden kwamen hier nooit?’ vroeg Iris. ‘Of de Engelsen en Fransen?’
‘’Oh, er was een Frankische koning die een vloot uitstuurde om dat nieuwe land te veroveren. Vlak voor ze Cuba bereikten, kleurde de horizon ineens wit van de zeilen: Vikingen met drakenboten, duizenden kajaks en iedere peddelaar had een kruisboog.’
‘En toen?’
‘Koning Casimir stond zelf op de boeg van het vlaggenschip en hij was verstandiger dan de meeste koningen. Hij gaf bevel om te stoppen en roeide hen eigenhandig tegemoet in een kleine sloep.
Drie mannen wachten hem op. Twee hadden de schuine ogen van Aziaten en hij vermoedde dat het Chinezen waren. Chinezen waren gevaarlijk, wist de koning. Hij had hun reusachtige schatschepen langs de Noorzeekust zien zeilen op weg naar Novgorod: driehonderd meter lang, met negentien zeilen en bronzen kanonnen die fonkelden in het zonlicht.
De derde man had de rode baard en lengte van een Noorderling en dat was zo mogelijk nog alarmerender. De keizer van de Romeinen had een reusachtige muur dwars door Europa laten bouwen, enkel en alleen om hen tegen te houden.
Hij probeerde vier talen en de Noorderling bleek Latijn te spreken, al was het hakkelend.
‘Onze legers zijn even groot,’ zei de Noorderling, ‘en als wij ons blind staren op eer zal de zee rood kleuren en haaien niets te klagen hebben.’
‘Wijze woorden,’ sprak de koning. ‘Misschien is het verstandiger om elkaar te geven wat wij te veel hebben en de zwaarden in de schedes te laten?’
‘En toen?’ vroeg Isis.
‘Toen werd iedereen schatrijk en redelijk gelukkig,’ lachte Iris.
De dondervogel wiekt uit over een reusachtige oceaan waarin zeilen de golven stippelen, zoveel schepen dat het wel een snelweg lijkt.
Halverwege verandert de vogel van vorm: haar vleugels worden sneeuwwit en haar snavel geel met een bloedrode punt.
‘Dit is de Albatros,’ zegt Iris, ‘de beschermer van alle zeevaarders en vissers.’
Ierland schuift over de horizon, Tuatha Dé Danann, met haar steile kusten en mistige velden.
Dublin en Belfast zijn reusachtige ommuurde steden en op elke heuvel prijken stenen cirkels die de leylijnen volgen en zo de magische energie over het land geleiden. Het graan staat manshoog.
Ze volgen de Seine en Parijs rolt zich onder hen uit, met haar glazen tempels en lavendelvelden waarin oerossen grazen.
Halverwege Frankrijk slingert zich een zestig meter hoge muur van Nantes naar de Alpen.
‘De oude grens van het Imperium Romanum,’ zegt Iris. ‘Maar niemand neemt dat meer serieus. Toeristen kunnen er op ossenwagens overheen rijden.’
‘Het is allemaal nog Romeins?’ vraagt Iris. ‘De rest van Europa?’
‘Niet echt. Ze noemen Europa de Honderd Koninkrijken en keizer Constantinus XXV is inderdaad hun baas, maar dat is meer als bij jullie koning, die van Nederland. Het enige echte Romeinse rijk is dat kleine stukje rond Constantinopel, met de steden rond Zwarte zee.’
‘Maar de keizer,’ zegt Iris, ‘hij is geen Christen?’ Ze fronst. ‘Zijn er eigenlijk wel Christenen in Aruc?’
‘Een klein landje aan punt van Arabia. Lui die met iedereen ruzie maken en heel zeker weten dat zij alleen de ware gelovigen zijn. Ze lopen in kameelharen lompen rond, op blote voeten. Geen fijne lui.’ Iris tuit haar lippen. Ze wiekten hoger tot Afrika als een reusachtige kleurige landkaart onder hen lag. Oeroude koninkrijken slingerden zich langs de Ivoorkust: steden met paleizen van gelakt hout en aarden wallen.
Iris wees Timboektoe aan waar de grootste bibliotheek van de wereld lag en noemde de namen van de andere rijken: Ophir, Yoruba, Kemet, Songai, Nubia en Kush.
De Sahara was het smaragdgroene hartland, zag Isis tot haar verbazing, met een centraal meer zo groot als Frankrijk, en een spinnenweb van irrigatiekanalen die aan de Nijl ontsprongen.
De vogel veranderde voor de laatste maal en werd iets wonderbaarlijks, met veren van rood goud en de romp van een mens.
‘Garoeda de Schitterende,’ zei Iris, ‘het rijdier van de goden.’
Sommige steden waren onveranderd: zoals Samarkand, Bagdad. Persepolis was het hart van het Midden-Oosten, de bron van alle spiritualiteit. Vuren branden dag en nacht op hoge torens van geglazuurde baksteen om Ormazd, de god van het licht, te eren. De Perzen wisten echter dat er geen licht zonder duisternis kon zijn en hadden zijn tegenstander Ahriman zijn eigen ondergrondse tempels gegeven.
India bleek een land van tempels, sommige zo hoog als bergen en deden aan de Hisatsinom torens denken. Alleen waren deze bergen niet gebeeldhouwd maar vanaf het fundament opgebouwd.
China zelf had zich teruggetrokken na hun grote ontdekkingsreizen en vloten met zwaar bewapende schatschepen, vertelde Iris. Misschien was het de invloed van het Boeddhisme, maar hun keizers droomden niet langer van glorieuze overwinningen maar eerder over het nirwana, het temmen van hun eigen hunkeringen.
Tien vleugelslagen die duizenden kilometers verslonden en ze zweefden opnieuw boven Cuore. De blik van de godenvogel keek dwars door struik en rots en Isis zag recht de grotten van Hato in, waar mannelijke druïden en sjamaans om een vuur heen zaten. Ze hoort de stem van Iris. ‘We gebruiken hier kristallen om informatie te bewaren. ‘We leren door informatie te downloaden van anderen. En zoals je ziet zijn de mannen bezig om berichten te ontvangen van moeder aarde.’
Daarna werd Isis langzaam wakker. Ze hield een ontevreden gevoel over. Ondanks dat het veel informatie was, wat ze moest verwerken, kreeg ze het gevoel dat dit niet alles was. Dat er meer was dat ze moest weten en begrijpen.
Worldbuilding
Landen en gebieden
Europa heet De Honderd Koninkrijken en ontwikkelt een moderne versie van de Oude Religie en men aanbidt de Godin. Er is geen heksenjacht geweest dus vrouwen hebben hun intuïtie, telepathie en magische krachten ontwikkeld. De taal die gebruikt wordt om te schrijven is met moderne Runen, maar er wordt veel meer gecommuniceerd via telepathie.
Het centrum van Nederland in deze alternatieve werkelijkheid is in Drente en de hunebedden zijn magische plekken om in contact te komen met de voorouders en de Godin.
Geschiedenis
Constantijn bekeert zich niet tot het Christendom. Het Christendom heeft niet de groei doorgemaakt als die van onze wereld, maar is een Joodse sekte gebleven met een paar honderdduizend volgers in het Midden Oosten.
Politieke organisatie
Een combinatie van theocratie en directe democratie. De priesteressen besturen het land maar er wordt elk jaar bepaalde vragen voorgelegd aan de bevolking die dan hierover moeten beslissen.
Cultuur
Een moderne heidense maatschappij
Bevolking
De bevolking in De Cirkel is ongeveer een vierde van die van onze werkelijkheid, dus ongeveer 2 miljard mensen.
Economie
We hebben te maken met een moderne maatschappij die geen industriële revolutie heeft gehad, maar wel beschikt over ongelimiteerde energie (gebaseerd op Nicolas Tesla theorieën) en over genoeg goederen en middelen.
Klimaat
De heidenen beschouwen de aarde een levend wezen, dus geen oliewinning (het heilige bloed van moeder aarde) vervuiling en opwarming van de aarde. De temperatuur is gemiddeld 5 graden koeler dan in onze werkelijkheid.
Biodiversiteit
Aruc heeft vier maal meer biodiversiteit. Dit komt doordat er geen uitroeiing is geweest van bepaalde gewassen en diersoorten. En er worden nieuwe gewassen gemaakt met Kyteler bloed.